Dead Can Dance - Historia zespołu
Projekty Lisy
Podczas gdy w czasie nieaktywności Dead Can Dance Brendan Perry dość rzadko dawał o sobie znać, Lisa Gerrard niemalże każdego roku zajmowała się jakimś projektem. Prócz albumów solowych i tych będących owocem współpracy z innymi uznanymi artystami, z sukcesem kontynuowała swoją karierę jako twórczyni muzyki filmowej.
Poniżej zamieszczamy kilka słów na temat najciekawszych naszym zdaniem projektów, w których brała udział Lisa, poczynając rzecz jasna od jej albumów solowych.
The Mirror Pool
Jest to pierwszy samodzielny album Lisy Gerrard. Wydany został w 1995 roku, a więc jeszcze na rok przed albumem "Spiritchaser" - ostatnim firmowanym przez Dead Can Dance, zanim duet ogłosił rozstanie. Zawiera on utwory skomponowane przez Lisę w latach 1988 - 1995, które - jak sama wyjaśnia - były pisane w większości niejako "obok" tych tworzonych dla DCD.
Wiele z tych utworów nie zostało do tej pory zrealizowanych, ponieważ wykraczały poza naturę Dead Can Dance ze względu na brak spójności z koncepcją poszczególnych albumów - wyjaśniała Lisa. - Zostały one zebrane i podane w dużej, orkiestralnej formie, przeplatanej utworami pisanymi przede wszystkim pod "muzykę głosu".
Dwa spośród utworów zawartych na płycie - "Sanvean" oraz "Persian Love Song" - miłośnicy DCD znali już z koncertowego nagrania "Toward the Within".
Album ukazał się nakładem wydawnictwa 4AD i podobnie jak pierwsze solowe dokonanie Brendana, nie wzbudził większego szumu w mediach. Dla fanów pozostaje jednak do dziś jednym z największych dokonań Lisy, zwłaszcza, że odnaleźć można w nim dużo z klimatu znanego z Dead Can Dance, co staje się zrozumiałe, gdy zna się przytoczoną wyżej genezę tego albumu.
The Silver Tree
Lisę tak pochłonęły liczne przedsięwzięcia, że na drugi, w pełni samodzielny album trzeba było czekać aż jedenaście lat. Wydany w 2006 roku "The Silver Tree" pod względem formy był jednak bliższy jej dokonaniom w dziedzinie muzyki filmowej, aniżeli rozbudowanym orkiestrowym aranżacjom z "The Mirror Pool".
Tym razem rytm zszedł na dalszy plan, a większość utworów (wszystkie, za wyjatkiem "Space Weaver" skomponowała samodzielnie) cechowała subtelna, oszczędna konstrukcja zbudowana głównie na ambientowych dźwiękach, chórach i oczywiście wyeksponowanym na pierwszy plan śpiewie Lisy, która w przypadku rzeczonego albumu zajęła się też inżynierią dźwięku.
Podobnie jak Brendan, Lisa zrezygnowała z dalszej współpracy z wytwórnią 4AD; "The Silver Tree" ukazał się pod szyldem wytwórni Rubber Records. Odbiorcy przyjęli album z mieszanymi uczuciami. Choć chwalono doskonały wokal Lisy i ciekawy, spójny klimat płyty, krytykowano ją za monotonię i zbyt widoczną cyfrową obróbkę dźwięku. Album z pewnością bardzo przypominał swoim brzmieniem ścieżkę do filmu "Whalerider", również autorstwa Lisy. W istocie, wielu odebrało zawartość "The Silver Tree" jako swego rodzaju "muzykę tła".
The Black Opal
W 2009 roku ukazuje się "The Black Opal" - album wydany przez założoną przez Lisę wytwórnię Gerrard Records i z miejsca staje się najbardziej kontrowersyjnym dziełem artystki.
W porównaniu do poprzedniego solowego wydawnictwa zastosowane w dwunastu utworach instrumentarium jest bardzo zróżnicowane. Od instrumentów smyczkowych i klawiszowych, poprzez różnego rodzaju bębny, elektronikę aż po... gitarę elektryczną. Lisa stworzyła bardzo eklektyczną płytę, w której ciężki, czasem bardzo mroczny klimat, potrafi płynnie przejść w delikatne, lekko popowe utwory. Znalazło się nawet miejsce na cover utworu Boba Dylana pt. "All Along The Watchtower", będący chyba największym zaskoczeniem dla osób obeznanych z twórczością Gerrard. "The Black Opal" pokazał, że artystka wciąż nie boi się eksperymentów i coraz intensywniejszych flirtów ze współczesnymi brzmieniami.
A oto niektórzy z artystów, z którymi Lisa Gerrard współpracowała na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat:
Pieter Bourke
Australijski perkusista, kompozytor i inżynier dźwięku. Już na początku lat dziewięćdziesiątych współpracował z Dead Can Dance, by później brać udział w nagraniu wielu solowych utworów Lisy.
W 1998 roku wraz z Lisą wydał album "Duality", bardzo zlbiżony do tego, co reprezentowało swoją twórczością DCD, zawierający zresztą kilka fragmentów wykonywanych wcześniej na koncertach zespołu. Ciepłe przyjęcie albumu oraz dobry klimat między dwojgiem artystów zaoowocowały dalszą współpracą także na polu muzyki filmowej. Bourke i Gerrard otrzymali m.in. nominacje do nagrody Złotego Globu za Najlepszą Oryginalną Partyturę: za film "Informator" z 1999 r. oraz "Ali" z 2001 r.
Patrick Cassidy
Z pochodzenia Irlandczyk, obecnie mieszkający w Los Angeles, to uznany twórca muzyki głęboko zakorzenionej w irlandzkim folklorze. Udzialał się także przy wielu filmach, m.in.: "Hannibal", "Confessions of a Burning Man", "Król Artur", "Królestwo Niebieskie", "Ashes and Snow" - tutaj wraz z Lisą Gerrard. Oboje poznali się, gdy Lisa pracowała w L.A. nad ścieżką do "Gladiatora". Ich znajomość doprowadziła do powstania albumu "Immortal Memory", który wydany został w 2004 roku.
Klaus Schulze
Jeden z najbardziej znanych twórców niemieckiej muzyki elektronicznej, znany jako były członek kultowej w pewnych kręgach grupy Tangerine Dream. Artysta to niezwykle płodny, zważywszy, iż w ciągu czterdziestu lat twórczości zdążył wydać ponad sześćdziesiąt albumów.
Schulze zafascynowany głosem Lisy zaproponował jej eksperyment: przesłał jej pięć godzin nagranego przez siebie muzycznego materiału, z którego ona miała wybrać fragmenty, do których zaimprowizuje swoim śpiewem. W ten sposób w 2008 roku powstała płyta "Farscape", a Lisa na dobre zanurzyła się w muzyce elektronicznej, co znalazło odbicie na jej ostatniej solowej płycie. Duet Schulze & Gerrard wydał ponadto do tej pory jeszcze trzy albumy: "Rheingold" (2008), "Dziękuję Bardzo" (zapis dwóch koncertów w Polsce z 2009 r.) oraz "Come Quietly".
Marcello De Francisci
De Francisci to argentyński kompozytor znany głównie dzięki znakomitej ścieżce muzycznej do serii gier wideo "God of War". Miał okazję pracować wraz z Lisą nad muzyką do filmu dokumentalnego "Tears of Gaza". Spotkanie to zaowocowało dalszą współpracą, której owocem stał się wydany w 2010 roku nakładem Gerrard Records album "Departum", będący wypadkową twórczości obojga artystów, muzyczną podróżą po kulturze dawnej Europy i Azji.
Jak już w wielu miejscach wspomnieliśmy, Lisa Gerrard zasłynęła w świecie muzyki filmowej, zwłaszcza za sprawą sukcesu "Gladiatora" Ridleya Scotta, do którego wraz z Hansem Zimmerem współtworzyła muzykę nagrodzoną Złotym Globem. Od tego czasu jej twórczość pojawiała się w licznych filmach o różnorodnej tematyce i - nie bójmy się przyznać - poziomie artystycznym.
Poniżej lista ciekawszych filmów, w których można usłyszeć kompozycje Lisy:
1995 - Gorączka (Heat)
1998 - Nadro (Nadro)
1999 - Trzynasty wojownik (The 13th Warrior)
1999 - Informator (The Insider)
2000 - Gladiator (Gladiator)
2000 - Mission: Impossible II (Mission: Impossible II)
2001 - Helikopter w ogniu (Black Hawk Down)
2001 - Ali (Ali)
2002 - 9/11 (9/11)
2003 - Jeździec wielorybów (Whalerider)
2003 - Łzy słońca (Tears of the Sun)
2004 - Król Artur (King Arthur)
2004 - Człowiek w ogniu (Man on Fire)
2004 - Miasteczko Salem (Salem's Lot) / serial TV
2005 - Constantine (Constantine)
2005 - Los utracony (Fateless)
2008 - Ichi (Ichi)
2009 - Balibo (Balibo)
2010 - Ryōmaden (Ryōmaden)
2010 - Legendy sowiego królestwa: Strażnicy Ga'Hoole (Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole)
2010 - Oranges and Sunshine (Oranges and Sunshine)
2010 - Tears of Gaza
2011 - Burning Man
2011 - Deus Ex: Human Revolution / gra wideo
2012 - Samsara
Podczas gdy w czasie nieaktywności Dead Can Dance Brendan Perry dość rzadko dawał o sobie znać, Lisa Gerrard niemalże każdego roku zajmowała się jakimś projektem. Prócz albumów solowych i tych będących owocem współpracy z innymi uznanymi artystami, z sukcesem kontynuowała swoją karierę jako twórczyni muzyki filmowej.
Poniżej zamieszczamy kilka słów na temat najciekawszych naszym zdaniem projektów, w których brała udział Lisa, poczynając rzecz jasna od jej albumów solowych.
The Mirror Pool
Jest to pierwszy samodzielny album Lisy Gerrard. Wydany został w 1995 roku, a więc jeszcze na rok przed albumem "Spiritchaser" - ostatnim firmowanym przez Dead Can Dance, zanim duet ogłosił rozstanie. Zawiera on utwory skomponowane przez Lisę w latach 1988 - 1995, które - jak sama wyjaśnia - były pisane w większości niejako "obok" tych tworzonych dla DCD.
Wiele z tych utworów nie zostało do tej pory zrealizowanych, ponieważ wykraczały poza naturę Dead Can Dance ze względu na brak spójności z koncepcją poszczególnych albumów - wyjaśniała Lisa. - Zostały one zebrane i podane w dużej, orkiestralnej formie, przeplatanej utworami pisanymi przede wszystkim pod "muzykę głosu".
Dwa spośród utworów zawartych na płycie - "Sanvean" oraz "Persian Love Song" - miłośnicy DCD znali już z koncertowego nagrania "Toward the Within".
Album ukazał się nakładem wydawnictwa 4AD i podobnie jak pierwsze solowe dokonanie Brendana, nie wzbudził większego szumu w mediach. Dla fanów pozostaje jednak do dziś jednym z największych dokonań Lisy, zwłaszcza, że odnaleźć można w nim dużo z klimatu znanego z Dead Can Dance, co staje się zrozumiałe, gdy zna się przytoczoną wyżej genezę tego albumu.
The Silver Tree
Lisę tak pochłonęły liczne przedsięwzięcia, że na drugi, w pełni samodzielny album trzeba było czekać aż jedenaście lat. Wydany w 2006 roku "The Silver Tree" pod względem formy był jednak bliższy jej dokonaniom w dziedzinie muzyki filmowej, aniżeli rozbudowanym orkiestrowym aranżacjom z "The Mirror Pool".
Tym razem rytm zszedł na dalszy plan, a większość utworów (wszystkie, za wyjatkiem "Space Weaver" skomponowała samodzielnie) cechowała subtelna, oszczędna konstrukcja zbudowana głównie na ambientowych dźwiękach, chórach i oczywiście wyeksponowanym na pierwszy plan śpiewie Lisy, która w przypadku rzeczonego albumu zajęła się też inżynierią dźwięku.
Podobnie jak Brendan, Lisa zrezygnowała z dalszej współpracy z wytwórnią 4AD; "The Silver Tree" ukazał się pod szyldem wytwórni Rubber Records. Odbiorcy przyjęli album z mieszanymi uczuciami. Choć chwalono doskonały wokal Lisy i ciekawy, spójny klimat płyty, krytykowano ją za monotonię i zbyt widoczną cyfrową obróbkę dźwięku. Album z pewnością bardzo przypominał swoim brzmieniem ścieżkę do filmu "Whalerider", również autorstwa Lisy. W istocie, wielu odebrało zawartość "The Silver Tree" jako swego rodzaju "muzykę tła".
The Black Opal
W 2009 roku ukazuje się "The Black Opal" - album wydany przez założoną przez Lisę wytwórnię Gerrard Records i z miejsca staje się najbardziej kontrowersyjnym dziełem artystki.
W porównaniu do poprzedniego solowego wydawnictwa zastosowane w dwunastu utworach instrumentarium jest bardzo zróżnicowane. Od instrumentów smyczkowych i klawiszowych, poprzez różnego rodzaju bębny, elektronikę aż po... gitarę elektryczną. Lisa stworzyła bardzo eklektyczną płytę, w której ciężki, czasem bardzo mroczny klimat, potrafi płynnie przejść w delikatne, lekko popowe utwory. Znalazło się nawet miejsce na cover utworu Boba Dylana pt. "All Along The Watchtower", będący chyba największym zaskoczeniem dla osób obeznanych z twórczością Gerrard. "The Black Opal" pokazał, że artystka wciąż nie boi się eksperymentów i coraz intensywniejszych flirtów ze współczesnymi brzmieniami.
A oto niektórzy z artystów, z którymi Lisa Gerrard współpracowała na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat:
Pieter Bourke
Australijski perkusista, kompozytor i inżynier dźwięku. Już na początku lat dziewięćdziesiątych współpracował z Dead Can Dance, by później brać udział w nagraniu wielu solowych utworów Lisy.
W 1998 roku wraz z Lisą wydał album "Duality", bardzo zlbiżony do tego, co reprezentowało swoją twórczością DCD, zawierający zresztą kilka fragmentów wykonywanych wcześniej na koncertach zespołu. Ciepłe przyjęcie albumu oraz dobry klimat między dwojgiem artystów zaoowocowały dalszą współpracą także na polu muzyki filmowej. Bourke i Gerrard otrzymali m.in. nominacje do nagrody Złotego Globu za Najlepszą Oryginalną Partyturę: za film "Informator" z 1999 r. oraz "Ali" z 2001 r.
Patrick Cassidy
Z pochodzenia Irlandczyk, obecnie mieszkający w Los Angeles, to uznany twórca muzyki głęboko zakorzenionej w irlandzkim folklorze. Udzialał się także przy wielu filmach, m.in.: "Hannibal", "Confessions of a Burning Man", "Król Artur", "Królestwo Niebieskie", "Ashes and Snow" - tutaj wraz z Lisą Gerrard. Oboje poznali się, gdy Lisa pracowała w L.A. nad ścieżką do "Gladiatora". Ich znajomość doprowadziła do powstania albumu "Immortal Memory", który wydany został w 2004 roku.
Klaus Schulze
Jeden z najbardziej znanych twórców niemieckiej muzyki elektronicznej, znany jako były członek kultowej w pewnych kręgach grupy Tangerine Dream. Artysta to niezwykle płodny, zważywszy, iż w ciągu czterdziestu lat twórczości zdążył wydać ponad sześćdziesiąt albumów.
Schulze zafascynowany głosem Lisy zaproponował jej eksperyment: przesłał jej pięć godzin nagranego przez siebie muzycznego materiału, z którego ona miała wybrać fragmenty, do których zaimprowizuje swoim śpiewem. W ten sposób w 2008 roku powstała płyta "Farscape", a Lisa na dobre zanurzyła się w muzyce elektronicznej, co znalazło odbicie na jej ostatniej solowej płycie. Duet Schulze & Gerrard wydał ponadto do tej pory jeszcze trzy albumy: "Rheingold" (2008), "Dziękuję Bardzo" (zapis dwóch koncertów w Polsce z 2009 r.) oraz "Come Quietly".
Marcello De Francisci
De Francisci to argentyński kompozytor znany głównie dzięki znakomitej ścieżce muzycznej do serii gier wideo "God of War". Miał okazję pracować wraz z Lisą nad muzyką do filmu dokumentalnego "Tears of Gaza". Spotkanie to zaowocowało dalszą współpracą, której owocem stał się wydany w 2010 roku nakładem Gerrard Records album "Departum", będący wypadkową twórczości obojga artystów, muzyczną podróżą po kulturze dawnej Europy i Azji.
Jak już w wielu miejscach wspomnieliśmy, Lisa Gerrard zasłynęła w świecie muzyki filmowej, zwłaszcza za sprawą sukcesu "Gladiatora" Ridleya Scotta, do którego wraz z Hansem Zimmerem współtworzyła muzykę nagrodzoną Złotym Globem. Od tego czasu jej twórczość pojawiała się w licznych filmach o różnorodnej tematyce i - nie bójmy się przyznać - poziomie artystycznym.
Poniżej lista ciekawszych filmów, w których można usłyszeć kompozycje Lisy:
1995 - Gorączka (Heat)
1998 - Nadro (Nadro)
1999 - Trzynasty wojownik (The 13th Warrior)
1999 - Informator (The Insider)
2000 - Gladiator (Gladiator)
2000 - Mission: Impossible II (Mission: Impossible II)
2001 - Helikopter w ogniu (Black Hawk Down)
2001 - Ali (Ali)
2002 - 9/11 (9/11)
2003 - Jeździec wielorybów (Whalerider)
2003 - Łzy słońca (Tears of the Sun)
2004 - Król Artur (King Arthur)
2004 - Człowiek w ogniu (Man on Fire)
2004 - Miasteczko Salem (Salem's Lot) / serial TV
2005 - Constantine (Constantine)
2005 - Los utracony (Fateless)
2008 - Ichi (Ichi)
2009 - Balibo (Balibo)
2010 - Ryōmaden (Ryōmaden)
2010 - Legendy sowiego królestwa: Strażnicy Ga'Hoole (Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole)
2010 - Oranges and Sunshine (Oranges and Sunshine)
2010 - Tears of Gaza
2011 - Burning Man
2011 - Deus Ex: Human Revolution / gra wideo
2012 - Samsara
